HERB

Wzór dzisiejszego herbu nawiązuje do odcisku owalnej pieczęci z 1513 roku przedstawiającego jelenia skaczącego wśród drzew (herb nr 1). I choć jest to pieczęć ówczesnego Sądu Miejskiego można z całą pewnością stwierdzić, że posiada ona cechy herbu – najwcześniejszego, znanego nam znaku miasta.

 

Niezwykle burzliwa historia Ełku, wielokrotnie powodowała, że miasto musiało odradzać się na nowo. Wraz z miastem zaś, pojawiała się jego nowa symbolika. W 1669 roku, dziesięć lat po tragicznym w skutkach najeździe Tatarów na Ełk, Książę Fryderyk Wilhelm nadając miastu powtórnie prawa miejskie wprowadził również obowiązek posługiwania się pieczęcią z wyobrażeniem Janusa – rzymskiego boga o dwóch twarzach (herb nr 2). Nie są znane powody wprowadzenia nowego znaku. Być może miało to związek z imieniem ówczesnego burmistrza o tym imieniu lub z próbą wkupienia się w łaski bożka – który wedle pogańskich wierzeń strzegł bezpieczeństwa bram i drzwi. Wyobrażenie Janusa funkcjonowało jako herb miasta przez okres trzech stuleci.

 

Dopiero w 1967r. Uchwałą Miejskiej Rady Narodowej przywrócony został w herbie miasta motyw jelenia (herb nr 3). Tak oto Ełk wrócił do swojej najstarszej tradycji heraldycznej. Podniesienie rangi miasta do stolicy biskupstwa zaowocowało kolejną zmianą wyglądu herbu.

 

W 1999 roku Rada Miasta wprowadziła nowe elementy symbolizujące rolę miasta w strukturze administracyjnej kościoła katolickiego w Polsce – są to infuła na tle dwóch skrzyżowanych pastorałów (herb nr 4). Pełne brzmienie Uchwały Rady Miasta z 18 maja 1999 roku w sprawie zmiany w statucie Gminy Miasta Ełku brzmi: “Herbem Miasta Ełku jest: Biały jeleń, którego kopyta, poroże oraz język jest czerwony, skaczący w lewą stronę, obok drzewostanu koloru złotego. W lewym górnym polu tarczy infuła koloru czerwonego na tle dwóch skrzyżowanych złotych pastorałów….”

 

MIASTO EŁK